Reis nur Parijs

Et goat gebeurn, ik goa mit mien darde zeune twi’j daang nur Parijs! De koffers bin e-pakt en um half viere ’s nachts goat de wekker of. Mien man redt ons nur Zwolle, de opstapplaatse veur ien van de vief bussn die zo’n driehonderd man nur Parijs zulln brengn veur twi’j örgelconcertn van Minne Veldman.
Ik kusse mien man gedag en zuke een plekkien bi’j et raam, noast mien zeune.
Der zit een echtpaar achter ons, en noast ons zittn twi’j vriendinn van middelbare leeftied.
As wi’j een half uurtien onderweg bin tik ik mien zeune an en knikke richting de beide dames: ‘Mu-j eem kiekn wat ze allemoale uut die tasse haaln. Volns mi’j em die ervaring mit een busreize.’
Een thermoskanne mit köppies kump te veurschien, sukerklonties, koekies, een plakkien wörst, komkommer, zolte pinda’s, hardgekookt ei mit zolt, snoepies en geschrapte wörtelties.
‘Mu-j ies heurn hoe lekker ze dat vienn’, flustert mien zeune. ‘Dit bin echte die-hards, moe. Die weetn woar ze et over em.’
Doarnoa haaln ze een tablet uut de tasse goan ze een digitale krante leezn.
‘Moe, mu-j eem oplettn wat er achter ons gebeurt, goed lustern.’
Ik spitse mien oorn. Een vrouwestemme is continue an et woord. ‘Mammamia, wat is het hier warm, sjonge, weer een stoplicht, ik heb buikkrampen, hoe lang gaat dit allemaal nog duren?’
Wi’j munn muuite doen um niet hardop te lachn.
As de man steeds vaker reageert mit ‘…sjaahhh…’ en effn later de koptillefoon opzet kunn wi’j et niet meer volholln en lachn vol uut.

Bi’j de eerste pitstop muttn wi’j helaas een ure wachtn op een andere chauffeur.
Et is veur onze achterbuurvrouw reedn genog um verder te foetern.‘Begrijp ik niet, dit is toch geen organisatie?’
‘…neehee…’
‘Ja, wees eerlijk, dit is toch niet normaal?’
‘…neehee…’

Exact een ure later dan gepland koomn wi’j in Parijs an.
Ik kieke mi’j de oong uut et heufd: armoede, vluchteling, stroatafval, toeterend verkeer, de Eifeltoorn, de Arc de Triomphe en de Champs Elysees.
Dan stappn wi’j uut op de kade woar wi’j een kaartien in de handn e-drukt krieng en zelf uut muttn zuukn welke rondvaartboot wi’j op muttn.
Noa enig gezuuk lukt dat en de verbroedering onderling wördt steeds groter.
De rondvaart is mooi, wi’j zien zelfs van dichtebi’j de verbrande Notre Dame.
Dan stappn wi’j weer in de bus en maakn in een prachtige karke een heel mooi örgelconcert mee.

En dan, rond een uur of elf, wörn wi’j eindelijk nur een hotel e-bracht.
Maar dan blek dat er niemand van de organisatie mee is en stöt onze groep zonder leider bedremmeld an de balie.
Noa wat heftig hin en weer geproat mit een hotelmedewarker röp een man: ‘You want a leader? I am the leader!’
Mit een noodgang krieng wi’j een kamer en lig ik tevreedn te greinzn nur mien zeune in et bedde noast mi’j.

Et ontbijt van de volnde mörn is bescheidn maar goed en de gesprekkn an onze toafel nog beter.
En dan is et tied um weer in de bus te stappn, woar et geklaag disse keer terecht is: menigeen zat in et verkeerde hotel en sommign addn niet iens ontbijt ad.
Wi’j vermaakn ons weer mit et oflustern van de gesprekkn en noa een rondgang mit de bus wördt de reize of e-sleutn of mit et leste örgelconcert.
Helaas zet de buschauffeur ons of bi’j een verkeerde karke.
Gelukkig is er een slimme vent die zien mobiel-mit-navigatie de lucht in stek en röp: ‘Volg mij, I am the leader!’
Et concert is prachtig en voldaan reizn wi’j ’s middes weer op huus an. Noadat wi’j een stief kwartiertien onderweg bin krieng wi’j te heurn dat de opvangbak onder de toilet te klein blek en helemoale vol zit. Verbod van de chauffeur: niet meer nur de sanitaire recreatie! De boel bewaarn tot wi’j over een ure of twi’j een pitstop maakn…

Wanneer wi’j um half neeng in Bergen op Zoom bin zeg de chauffeur: ‘Mensen, ik zet de bus aan de kant want er branden verontrustende lampjes. We wachten op een vervangende bus uit België. Kan zo’n anderhalf uur duren.’

En doar stoan wi’j dan, mit de koffers, op de stroate.
Mit een groepien goan wi’j een café binn um wat te drinkn.
De verbroedering kent inmiddels gien grenzn meer.
En dan, verrassing, kump drie uur(!) later eindelijk de vervangende bus.
Woarin de airco kneiterhard an stöt.
Ik zegge dat teeng de chauffeur die der vervolgns niks an dut.
Meinsn leng kleedn over de knie’jn, trekkn jassn en vestn an en over verbroedering hoef ik et niet meer te em.
Wanneer wi’j bijna in ijspegels veranderd bin löp iemand nur de chauffeur en kump er verandering: et wördt een half ure lang bloedhiete.

Um half drie arriveern wi’j dan eindelijk in Zwolle woar mien man in de donkere nacht zit te wachtn in de auto, stipt op tied, zoas beloofd, zonder mankementn.
Dankbaar denk ik: der bin twi’j dingn goed e-goan in onze reis nur Parijs: et wegbrengn en et ophaaln. Deur mien eign, echte leider!