De vekansiesfeer kreg mi’j per dag meer te pakkn.
Et is mooi weer en de dag dat mien man en ikke op vekansie goan nadert mit rasse schreedn.
Ik google geregeld op et woord ‘vekansie’ um de veurpret al wat te verhoogn.
Tot mien oge op een artikel over kampeern valt.
De titel is ‘Waarom kamperen zo goed is voor kinderen’.
En dat triggert mi’j.
Ik opene et artikel en de eerste regel maakt metiene al heel wat lös: ‘Kamperen met kinderen is een gegarandeerd recept voor een leuke vakantie’.
Huh? Gegarandeerd recept?
Ons recept mit de vier kienders was kloare stress: in et zwiet warkn um de tentn zo snel meugelijk op te zettn, veural niet niedig wörn, et warme eetn zo goed meugelijk op dat rottige en veul te kleine gasstellegien zien te kookn, meerdere mörns uuttrekkn veur et wassn van alle (meestal natte) kleern, en veural de kienders rustig zien te holln.
Ie skaam oe toch te pletter um al dat gebleer en gebelk? Wat muttn de andere campinggastn wel van ons denkn?
Ik leze nog eem verder, wellicht em wi’j toch iets fout e-doan en is kampeern toch echt leuk veur kienders: ‘Voor kinderen begint de pret al onderweg’.
Huh? Woarumme em wi’j dat nooit ervaarn?
Ons ‘succes’ doarmee was de vroage noa krap 3 kilometer: ‘Bin wi’j der al gauw?’ woarnoa et sloan, kliern, pestn en bleern zo arg wörde dat wi’j dreigdn um weer terugge nur huus te riedn of iemand uut de auto te gooin.
Maar ik bin er nog niet, ik leze: ‘helpen met de tent opzetten (…) het is één groot avontuur’.
Dat beaam ik volmondig.
Een avontuur veur pa en ma.
Want óf wi’j zettn de tente op in smorende hitte óf in de gietnde reeng.
In et eerste geval begunt metiene et gedram dat et zo warm is en of er niet argens een zwembad is, in et twi’jde geval muttn ze in de auto blievn zittn totdat wi’j as een roazende de tente op e-zet em.
Doarnoa begunt et uutpakkn van de koffers mit zes man tegelieke en et oppompn van de luchtbeddn.
En dat alles op een kluutien in de tente.
Gruwelijk.
En wat lees ik nog meer: ‘Kinderen vinden het geweldig om in een tent te slapen. (…) voor je het weet liggen ze diep te slapen’.
Huh?
Ok dat was bi’j ons totaal anders.
De kreetn die tot late in de oamd uut hun tenties kwaamn resulteerde bi’j ons in ingehöldn vermaningn en iets hardere waarschuwingn as ‘Holt oe ies stille! Andere meinsn willn ok sloapn!’
Veurdat et stille wörde was et dan al bijna nacht.
Et artikel eindigt mit de volgende slag um mien harsens: ‘terwijl de kinderen zich uitleven met hun campingvriendjes is er eindelijk tijd om dat boek te lezen of gewoon even lekker niks te doen. Voeten omhoog, drankje erbij en ontspannen maar’.
WATTE?
Niks te doen?
Voetn umhoge?
Drankien derbi’j?
Ontspann?
Manman, teeng de tied dat wi’j weer nur huus gung addn wi’j meestal pas deur hoe dat warkt.
En dan eb ik et maar niet over de teruggeweg, ik zal et oe niet andoen.
Toch is er een rare ontwikkeling goande.
Mit regelmoat krieng wi’j iets biezunders van ien van de kienders te heurn.
Iets wat ons mit verbijstering vervult en ik mi’j ofvroage of dat recept dan toch klöpt: ‘Oh, wat waarn die vekansies op de camping toch prachtig.’