Ik geleuve dat niemand et zal ontkenn: ik zie der gien joar older uut as zessndartig.
Af en toe ies een dag of zo, of een weke, maar dat is dan ok wel de limiet.
En die keern koomn maar sporadisch veur. Der is gien kipfilet, kalkoenehals, zwemband of theezakkien bi’j mi’j te bekenn.
Ik zegge et maar eerlijk: et is elke mörn een plezier um in te spiegel te zien hoe jong ik der uut zie, zelfs al koom ik net uut bedde.
Et bevremd mi’j dan ok dat de oproep veur et bevolkingsonderzuuk veur die gevreesde ziekte in mien beide ‘dames’ alweer op de matte valt.
Hoe is et in de lieve vrede meugelijk dat ze mi’j doar now al veur de twi’jde keer veur oproepn.
Dan mu-j toch minstens vieftig weezn?
En ik bin nog maar zessndartig!
Gehoorzaam as ik bin trek ik echter de stoute schoenn an en riede mit frisse teenzin nur de opgegeevn locatie woar die grote, witte, vreselijke horror-onderzuukbus stöt.
Die bus dut mi’j elke keer weer griezeln.
Niet alleen umdat hi’j mi’j dut denkn an de tandartsbus van de legere skoele, nee, hi’j dut mi’j ok griezeln um dàt wat er in die bus mit mi’j goat gebeurn.
Of beter e-zegd, mit mien beide dames.
As ik in et kleine ontvangsthallegien stoa zie ik drie buurvrouwn zittn. Gezellig, ons kent ons.
Wanneer ik mien gegevens an de dame achter de balie overhandigd ebbe neem ik plaats noast de wachtende vrouwn.
En dan gebeurt et: wi’j goan mekare de moate meetn. Nee, niet over de grootte van onze eign dames, dat verlies ik mit gemak.
Nee, et goat over de grootte van onze angstn.
En wat blek: ik bin de grootste angsthaze.
De andere dames proatn der biezunder laconiek over.
Ter verdediging zeg ik: ‘Ja, ie kunn wel zo makkelijk proatn, maar de iene is de andere niet. En de iene pienegreins is de andere niet. Ik viene et vreselijk, maa-j best weetn.’
Zo, dat e-k e-zegd. Now koomn der vast meer schoapies over de dam.
Maar nee heur. ‘Och, deerne, et is maar eempies, ’t is zo veurbi’j. Stelt niks veur.’
‘Ja, dat weet ik wel’, roep ik, terwijl mien stemme bijna overslöt, ‘maar dat eempies kan verrotte zeer doen! Ze plettn de boel woar aa-j bi’jstoan! Asof et niks is! Die dokters geevn narns umme!’
Ik kriege weinig bi’jval.
Gien wonder netuurlijk, ik bin ok nog maar zessndartig, zullie bin al over de vieftig.
As vierde slachtoffer bin ik an de beurte.
In een piepklein vertrekkien trek ik onwillig mien boovnkleern uut.
Et is niet mien gewoonte um mien dames et daglicht te loatn zien.
En doar stoa ik dan, totaal ongemakkelijk, te wachtn tot ze mi’j ophaaln.
Wanneer ik een groter vertrek binnstappe zie ik die enörme horrormessiene.
Hi’j greinst.
Hi’j verlekkert zich um mien dames ies goed te plettn, nur de gallemiezn te helpn, te vernaggeln.
Tot er niks meer van over is.
Een vrouwelijke dokter zeg: ‘Gaat u maar met uw bovenlichaam zo staan, nee zo, ja, en dan legt u uw rechterarm hier, uw linkerarm laat u daar hangen, u draait nog even naar links, nee, andersom, zo ja, nog wat meer buigen, ja, dan trek ik uw ene dame even helemaal naar voren tot hij bijna los komt van uw romp, ja, blijven staan, en dan ga ik hem nu pletten. Van boven naar beneden. Gaat het nog? Blijven ademen. Nog een beetje, ja, we zijn er zowat, hij is bijna zo plat als een dubbeltje. Hou vol, blijf stil staan, dan ga ik nu een foto maken.’
Et zwiet meg mi’j van et heufd en rugge en de iene opvlieger noa de ander dient zich an.
En dan mut et nóg een keer, now van links nur rechts.
En dan is de andere dame an de beurte. Plettn is de onuutgespreukn boskop.
Mien opluchting is dan ok niet te meetn wanneer ik via datzelfde trappien de bus weer uutlope richting de vri’jheid.
Wegweezn, nur huus!
De doarop volgende daang reign zich an ien mit een niet elemoal te onderdrukkn spanning.
Want ja, ie weetn et nooit.
Noa enkele weekn kump er gelukkig een goed bericht, mien dames bin goed e-keurd.
Et stemt tot grote vreugde en nog grotere opluchting.

As mien man en ikke een paar daang nur Egmond an Zee vertrekkn um ies goed uut te wei-jn, steekn wi’j halverwege de rit op bi’j mien geliefde MacDonalds.
En doar, mit al mien zessndartig joar, krieg ik een enörme geestelijke dreun te verwarkn.
Wanneer ik et bonnegien bekieke van mien bestelling zie ik achter mien koffie stoan:
‘Cappuccino 65+, €1,00’…