Wat em wi’j een zwoar joar achter de rugge.
Een joar woarin wi’j stille e-zet bin, een grote pas op de plaats em muttn maakn umdat Corona zich meldde mit alle nare gevolgn van dien.
Ok ons dörp Sint Jansklooster is niet ontkoomn an de enörme beparkingn die ons op e-legd bin.
Wi’j em gien officiele dodenherdenking kunn holln, ons dörphuus zit op slot, spörtverienige VHK ef gien balle tussn de doelpoaln kunn skietn, de chr. Muziekverienige Soli Deo Gloria ef gien neute kunn bloazn en zelfs hun muzikale karstnachtrondgang is in stilte veurbi’j e-goan, de Kookpot ef gien börd veur de olderen kunn vulln, de koffieochtend in de Coop kent alleen nog maar een lege toafel en een lamgelegde koffieautomaat, de zangverienige Sursum Corda en vocaal kwartet Voice Mail em live hun mond munn holln, de Monnikenmeule ef gien wieke kunn drein, gien pannekoeke, koffie en gebak kunn verkoopn, de Kloostermarkt ef gien kroame op kunn zettn en wi’j em gien corsowaang tiedns ons wereldberoemde bloemencorso de weg op kunn riedn.
Wat een gemis an onze starke saamheurigheid.
Ik kan de leus: ‘Alleen saamn krieng wi’j corona der wel onder’, niet meer heurn.
Hoezo saamn? Der is niks meer saamn!
Wi’j bin verstopt achter mondkappies, wi’j deinzn achteruut as iemand te dichte in de buurte kump en wi’j schrikkn bi’j een vri’jgekoomn onschuldig kuchien.
Ok de leus: ‘dit is het ni’je normaal’ of nog arger: ‘wen er maar an’, maakt een enörm verzet in mi’j lös. Niks wenn!
Ik bin gien complotwappie maar stelle mi’j wel kritisch op.
Want ons hele vertrouwn is namelijk alleen nog maar e-focust op et vaccin. Want dat goat ons reddn!
Prima, maar ik stelle mien vertrouwn nog steeds en allereerst op God.
Want misschien muttn wi’j nog verder terugge nur of en muttn wi’j ons heufd maar ies buung, onze handn volln en op de knie-jn weer onze ofhankelijkheid an de Heere toevertrouwn.
Weetn dat wi’j niks bin zonder Zien hulpe.
En misschien kump Zien hulpe dmv een vaccin, wie zal et zeng.
Maar veulopig em wi’j et te doen mit mondkappies, ofstandn en een onpersoonlijke umgang mit mekare.
En ik bin doar poesterig van in de kop.
In liedzaamheid ofwachtn lukt mi’j niet zo best, en naief achter de grote kudde an loopn wil ik niet.
Toch bin ik ies op goan telln: ondanks alle beparkingn wus ons Klooster der toch nog wat van te maakn.
Want wat was onze watertoorn de ofgeloopn periode weer prachtig verlicht, wat kunn wi’j bi’j de Coop nog steeds genog boskoppn koopn, wat levert et Wapen van Utrecht lekkere ofhaaldiners, wat em wi’j volle karstpakkettn ad, wat ef de kookpot toch nog lekker eetn bi’j olderen langes e-bracht, der kunn gelukkig nog digitale karkdienstn e-volgd wörn, et carbitschietn is toch nog e-lukt inclusief nog wat mooi siervuurwark, bi’j de bieb kunn wi’j op ofspraak boekn ophaaln, Sint Jansklooster is op tillevisie e-west mit een giga geldinzamelingsactie via Serious Request, an et gemis van ons wereldberoemde bloemncorso em wi’j een prachtige legpuzzel overhölln, de Kloosterhof is eindelijk realiteit e-wörn en de visboer stöt weer elke wonserdag op et plein bi’j et dörpshuus! Manman, wat een geluk!
Maar ja, die mondkappies. Doar kan ik nog gien positiviteit in vienn.
Ik eb mi’j iets veur e-neumn: zodra et ok maar kan goa ik ze ritueel verbrandn.
Ik kope zelfs nog wat meer deusies zodat de fik nog groter wördt.
Ik gooie ze in een grote tonne, doe der (sier)vuurwark van Boxum bi’j en steke de hele boel mit een vlammenwarper in de fik.
Brandn zulln ze, brandn!
Toch wil ik dit betoog goed ofsluutn. Beste meinsn, ik weinse jullie een goed, gezond en veural gezegend 2021 toe. Mit de blik gericht op de positieve dingn en een harte dat biddend zien weg nur Boovn viendt.
(Foto Wilko Visscher)