Over een verjoardagskedo hoef ik nooit lange noa te denkn.
Noa de verplichte zinne: ik hoeve niks, ik eb alles al, volgt al snel: oké, doe dan maar een hotelovernachting veur twi’j persoonn.
Ie kunn mi’j niet blieder maakn, een nachien in een ander bedde, op een andere locatie, an een andere ontbijttoafel en onder een andere douche.
Ja, dat leste vien ik ok leuk, een andere douche.
De luxe doarvan stöt mi’j merakels an, beter kan een mörn veur mi’j in een hotel niet begunn.
Ik kan doar zo lange onder blievn stoan as ik wil. Zonder schuldgevuul dat et zoveule water en gas kost.
En gelukkig is et weer zoverre: mien man en ikke goan nur een hotel in Egmond an Zee, veur twi’j nachtn.
Wanneer wi’j de duunn in ‘t zicht krieng begunt et bi’j mi’j al te kriebeln in de boek.
Mien geluksgevuul barst mi’j bijna dwars deur de navel hin.
De receptioniste van et hotel begroet ons vriendelijk, et is net of ze ons kent.
Wanneer wi’j onze intrek neemn in onze kamer loop ik metiene deur nur et bi’jbeheurende balkon.
Wi’j kiekn uut over de zee en et dörp. Prachtig, volgns mi’j kan er niks meer mis goan.
En inderdoad, de volnde mörn begunt mit een lekkere en langdurige douchesessie woarnoa et ontbijt weer um te smulln is.
De spanning die achter mien navel oplöp wördt mit elk plakkien brood of extra lekkernij groter en groter.
De hele dag genietn wi’j van de zee, de störm, de strandtenties, et eetn, de bakkies koffie, de winkelties, et strand en de duunn.
’s Oams klappn wi’j uutgeteld op bedde um een seconde later deur te dendern nur de sloap.
De volnde mörn bin wi’j weer vrog in de veern.
Ik klede mi’j vustig uut um te goan douchn.
Terwijl ik in mien blote niks de douchekrane oopndreie en mit mien hand vule of et water al warm wördt, constateer ik dat dat leste wel heel lange duurt.
Ik dreie de krane dichte en weer oopn.
Misschien dat dat helpt.
Niet.
Dan nog maar een keer.
Helpt niet.
‘Frits, et water wördt niet warm!’
‘Och, tuurlijk wel, gewoon eem geduld em.’
Et water blef stienkold en ik stoa nog steeds in mien blote niks nutteloos mit mien hand onder de waterstrale.
Ik roepe nur mien man: ‘Bel de receptie maar want dit is niet in örde!’
‘Och deerne, sloat gewoon eem een washand um et heufd, zo muuilijk is et toch niet?’
‘Wat?! Dat wil ik niet! Ik mut douchn, warm water op mien spiern! Bel de receptie!’
‘Meinse, wat een onzin, kleed oe gewoon an. Douche ie oe mörn thuus weer.’
‘Bel de receptie, ik stoa hier al een kwartier te vernikkeln!’
‘Ik belle gien receptie, doe normaal.’
‘BEL DE RECEPTIE!!!’
Et kump binn, hi’j belt de receptie.
‘Kleed oe maar weer an, want de technische dienst kump er an.’
Ik trekke mien kleern weer an en goa zuchtnd op et bedde zittn.
Mien man goat ondertussn een rondtien over et strand loopn.
En doar zit ik dan.
Te wachtn.
Tot ik een tikkien op de deure heure.
De man van de technische dienst löp de douche in, löt et water stroomn en constateert: et water wördt niet warm.
De man goat weg, kump terugge, et water blef kold, de man goat weg, kump terugge, et water blef kold, de man goat weg, kump terugge, en et water wördt warm. En blef warm!
As een roazende kleed ik mi’j weer uut en springe weer in mien blote niks onder de inmiddels warme douche.
Man, wat lekker. Dit dut een vrouwe in douche-nood heel arg goed.
As wi’j an ons ontbijt zittn löp de receptioniste langes alle toafelties um nur de kamernummers te vroang.
Wanneer ze die van ons heurt zeg ze: ‘Oh, jullie hadden vanmorgen dus problemen met het warme water, hè? Jullie krijgen de koffie en thee die jullie gisteren en vandaag in de lounche gebruiken gratis, voor het ongemak.’
Wi’j protesteern niet iens.
Want dat vienn wi’j leuk, gratis koffie of thee! Gratis!
Wi’j maakn der dankbaar gebruuk van.
En wat dat mit de spanning achter mien navel dut zeg ik lekker niet…