Ik viene dat ik mag pochn op een zeer roeme ervaring wat betreft de geestelijke en lichamelijke opvoeding van onze vier kienders.
Et was netuurlijk niet altied eenvoudig, gung niet van een leien dakkien.
Et liefts wi-j ze bescharmn teeng de grote boze wereld, maar ok teeng de gevoarn die in en rond et huus op de loer lingn.
Toen ze nog klein waarn laang de lucifars niet binn handbereik, mochtn ze ien keer mit hun vingertien deur et vlammegien van een brandende keerse goan, bi’j et gasstel mossn ze weg blievn en toen et traphekkie niet meer neudig was mossn ze zittnd op hun bibs de trappe ofgoan. Ok luut ik ze vuuln hoe hiete onze brandnde kachels waarn.
Onze kienders bin dus op e-gruuid mit verschillnde meniern van et veurkoomn van probleemn.
Dat onze eerste zeune mit zien fietsien over een stientien kwam te valln en zien elleboogbot scheurde, dat de twi’jde zeune uut een boom vuul en in de auto, op weg nur de dokter, alles onderspi’jde, dat de darde zeune vol op zien mond en tandn kwam te valln umdat hi’j beide narms in zien pyamabroek e-steukn ad en zich niet op kon vangn toen hi’j kwam te stroekeln, kiek, doar was ik netuurlijk onschuldig an. Onze dochter ef, toen ze nog klein was, alleen e-krijst toen ze twi’j gaaties in de oorn kreeg.
Kon ik ok niks an doen, ze wol zelf oorbelln.
En now bin onze beide kleinkienders (drie en vief joar) elke donderdag in et huus woar hun va ok in op e-gruuid is.
En de regels in dat huus bin ok nog steeds ongewiezigd (behalve de lucifars en de keersn. De lucifars bin vervangn deur een gasansteker en de keersn warkn now op batteri’jn).
Elke donderdag haal ik de kleindochter an et eind van de mörn van de peuterspeulzale en saamn wandeln wi’j dan nur ons huus.
Zo ok twi’j weekn geleedn.
Et is stienkold, bi’j vriezn of.
As ik et deerntien an de hand neme bin ik bliede dat ik heur sloffies al op de vensterbanke boovn de kachel e-legd ebbe.
Thuus e-koomn trek ik heur et jassien en de schoegies uut um doarnoa de sloffies an heur kolde voeties te trekkn.
Maar dat blieft mevrouw niet: ‘Nee, ik wil mien eign regenboog-sloffies an, oma!’
Ik kieke heur an en vroage: ‘Regenboogsloffies? Die eb ik niet. Ie em hier toch die roze sloffies an?’
Et deerntien gef niet op: ‘Zittn in mien tassien, oma’.
Inderdoad, in heur kolde tassien zittn een paar sloffies mit de kleurn van de regenboge.
‘Oh, prima, mien kiend, maak ik ze eerst eem warm op de kachel. Ze bin stienkold.’
Terwijl ik de beide sloffies op de kachel legge kek et kiend mit grote oong toe, begunt wat te slikkn um doarnoa in een ongekend gegil uut te breekn: ‘IK WIL NUR MAMME TOE! IK WIL KONIJN! IK WIL NUR PAPPE TOE!’
Ik weet niet wat er gebeurt.
Op mien hurkn zittend kiek ik heur stomverbaasd an en zegge rustig: ‘Nou moe, wat is dit now dan?’
Et kiend lek in een ofgesleutn gedeelte van heur brein te verkeern want ze blef gilln en bleern.
Ik beslute der verder gien andacht an te geevn en zegge: ‘Ie kunn niet nur huus want pappe en mamme bin der niet, dus hol maar op te krijsn.’
Et helpt echter niks.
Dan haal ik mien scholders op en zegge: ‘Goed, bleer maar deur, ik goa een soepien maakn.’
Asof er een knoppe ummegoat stopt ze.
Ik trekke heur de inmiddels opgewarmde sloffies an en et onbegriepelijke leed is veurbi’j.
As et deerntien ’s middes op bedde lig (in een deur de kachel verwarmde pyama en een hietwaterflesse an heur voeties) vroag ik mi’j of wat er toch mit heur an de hand e-west is.
Et pochn op mien roeme ervaring mut ik misschien maar eem wat mindern.
Der is iets gebeurd woar ik de vinger niet op kan leng en wat ik bliekbaar ok niet kon veurkoomn.
Mien licht goat pas op as de vader van de beide kienders ze op kump haaln.
Ik vertelle hum de gebeurtenis en stoa ondertussn mit mien achterwark teeng de kachel an.
Ik stoa iets te lange, ik verbranne bijna mien zitvlak.
En dat dut et hum.
Ik roepe: ‘IK WEET ET! Jullie em vloerverwarming! Dat arme kiend kent gien kachel en ef netuurlijk e-dacht dat ik heur sloffies gung verbrandn! Dom volk, neem dan ok een kachel, dit ad veurkoomn kunn wörn! Ik kan ok niks an jullie overloatn!’
Of ze now willn of niet, ik mut mit regelmoat maar eem nur ze toe um controles uut te voern.
Nog vaker dan ik now al doe…