Overal is et te roekn: die lekkere, zomerse en vekansie-gerelateerde luchtn: onze stroate viert uutbundig et warme weer op een grilplate, wok of barbecue.
Wi’j bin as gezin wat minder uutbundig wat dit soort uutwendige uitingen van onze zomervreugde betreft. Et is ons gauw teveule gedoe, et duurt ons vake te lange, an de keukntoafel is ons handiger, en et belangriekste: gien meinse wil speciaal nur de winkel um een vleespakket op te haaln, loat stoan betaaln. Toch viendt er vandage een kentering plaats.
Et valt niet te ontkenn, die buurtluchtn doen iets mit ons. Et kietelt ons reukorgaan, de smaakpapilln ling joelend op de loer en de speekselsappn loopn ons bijna bi’j de kinne langes.
En dan deurbrek de darde zeune disse lichamelijke ongemakkn: ‘As iemand anders now eem nur de winkel goat um een vleespakket in te sloan dan betaal ik alles.’
Mooi zo, deel één van de belemmerende factoorn is op e-heevn.
Now deel twi’j nog: wie goat et haaln? Die vroage is snel beantwoord: ikke, wie anders? Gien meinse in dit huus zal dat namelijk vri’jwillig anbiedn. En dan is et zoverre, wi’j goan gezellig barbecueën.
Nee, niet mit holdskool of anverwante onhandigheedn, nee, wi’j goan vlees broadn op een langwarpige elektrische broadpanne.

Wanneer wi’j achterin de tune de boel installeerd en an e-sleutn em kan et feest begunn.
De toafel is mooi e-dekt, alles is veur mekare. Der kan niks gebeurn. Totale controle.
Ik zitte te genietn in mien luie stoel, bin kloar veur de aanval. ‘Gezellig, hè?’ zeg ik grijnzend teeng mien man. ‘Ja, heur’, bromt hi’j terugge. Terwijl et vlees suddert en spettert, de toafel vol stöt mit versnapering van diverse soortn verschoef ik mien blote voetn een klein stukkien nur achtern.
En dan vuul ik et. As een mes schöt de piene deur de onderkante van mien linker grote tie.
Joelend griep ik mien bien vaste en bekieke woar die snarpende piene vandoan kump.
Der is echter weinig te zien en volgens mien man is er dan ok niks an de hand. ‘Valt mee, ie zulln wel eem argens bi’jlanges e-sniesterd weezn.’
Ik bestriede dat heftig: ‘Et dut vreselijk zeer, man! Ie weent niet wat aa-j zeng! Dat er niks te zien is wil niet zeng dat er ok niks is!’
Et zwiet gutst mi’j op allerlei plekkn langs mien liedende lichem, en wanneer ik beter kieke zie ik diepe weg iets donkers in et vleeskussentie van de tie. ‘Kiek dan, kiek dan! Doar zit een splinter van jewelste! Heeeeeel diepe weg!’ Mien stemme klinkt bijna hees van de piene. En van verdriet. Want ik heure dat andere vlees op de broadpanne spettern en mien bördtien mit stukkies stokbrood en een lekker saussien stöt kloar.
Maar doar zal niks op koomn te lingn. Want ik eb piene an mien eign vlees, en dat schreeuwt um veurrang. Zonder behandeling kan ik et genietn verder wel op et vlees van mien boek skrievn.
Hinkelend haal ik een spelde uut huus en begunne een boovnloage van et vel lös te pullkn. Tot bloedns an toe, tot bijna op et bot. Maar nargens is iets te zien van ok maar een toppien van de splinter die er in zit. En toch zit hi’j der, ik weet et zeker.
‘Ik goa nur de douche, wieke de boel lös mit warm water, want hi’j zàl dr uut!’ kreun ik teeng de ongeïnteresseerde familieleedn die hun eerste lappien vlees al op hun börd leng.

In de douche wördt et een martelgang van ongeveer drie kwartier. En dan, eindelijk, pakt de pincet iets hards. Dat mút hum weezn, juicht et in mi’j. Noa een paar keer misgriepn ef mien pincet goed beet en trek ik een enörm lange en dikke splinter uut mien vlees.
Al snarpt er ok een felle pienscheut deur mien hele lichem, toch kan ik wel bleern van geluk.
Ik kan weer nur de barbecue! Wanneer et bloedn wat e-stelpt is, hinkel ik nur beneedn de tune weer in. Mit de splinter tussn de pincet. ‘Zo, dat duurde wat. E-j hum?’ vrög mien man lieflijk. Wanneer ik de enörme splinter zwiegend en zwoar triomfantlijk an de manschappn loate zien bin ze eem stille van ontzag. En dat is genog. Now kan ik eindelijk een lappien vlees eetn.
Ik bin er klaor veur. Maar de panne is inmiddels uut e-zet, de spulln bin al deels op e-ruumt en de mann goan ieder weer hun eign weg. Maar gelukkig, op mien bördtien lig verdreugd vlees en een zwart wörsien.
Maar ik kauw et op. Alles.
Want ik zàl barbecueën.
In mien eentien.
Gezellig…