Ik weet het nog heel goed.
As de dag van gisteren, al is die dag al meer dan 14 joar geleden.
Ik bin net bevaln van onze eerste zeune. Een mooi keerltien, mit een kaal heufien.
Alles zit der op en der an en zien longen bin ok goed ontwikkeld.
As kraakvarse moeder zie ik het helemoale zitten.
Ik mut alleen nog even wat op krachten komen maar doarnoa neem ik het feilloos over van de kraamverzörgster.
Toch bin’k wat zwakker as ik e-dacht hadde en de staaltabletten wörn mi-j al gauw in de keel e-drukt.
Plus een vitaminedrankien van een homeopaat, bulten kiwi’s en flessen vol pleegzusterbloedwien.
Op de dag dat de kraamverpleegster ofscheid nemp, zwei ik heur lieflijk noa en barste dan in janken uut.
En ik bin niet de ienige. Heur dat kiend boven ies bleren!
Dat is de schuld van de verpleegster, die gooide de veurdeure ok zo bedroevend hard dichte! Ik neme het blerende mannegien op mien arm, een betien aandacht zal hem wel kalmeren. Intereseert hem niks. Hi-j bleert gewoon deur.
A’k hem an kieke zie ik alleen maar dat gapende rooie gat.
Ik hotse en flotse wat mit hem hin en weer, maar hi-j hölt niet op.
Wat is der dan?
Controle: in zien ketoenen luier zit niks gien ongerechtigs, de spelden prikken hem niet,
hi-j hef net de flesse op, an de hoeveulheid boerties hef het ok niet mankeert, dus hi-j mut zien geluud holn.
Ik legge hem weer in zien beddegien en trekke de deure dichte. Hi-j bekek het maar!
A’k de trappe of lope, wör ik achtervolgt deur zien bleergeluud.
In de keuken heur ik hem ok.
Ik doe de radio an.
Ik heure hem nog.
De radio goat op de loei-stand.
En nog heur ik hem.
Noa een half ure kan ik het niet meer anheuren.
Ik rosse de trappe op en haal hem uut bedde.
Ik legge hem beneden in de box, dan hef hi-j het gevuul dat hi-j der bi-j heurt.
Mut lukken.
Lukt niet, hi-j bleert gewoon deur.
En zo goat het de hele mörn.
’s Middes tol ik op mien bienen, ik holle het niet meer vol.
Veurzichtig leg ik het keerltien in bedde, hi-j is stomp an de latte en slöp bijna.
Op mien tienen loop ik nur mien eigen bedde, ik mut ok effen dutten.
Ik trekke de deken over mi-j hin en, hoera….gebleer!
Ziedend loop ik nur hem toe, druk hem de spene in de mond en ik waarschuw hem dat ik nìet weer kome!
Ik zakke weer in bedde en drukke de vingers in mien oren.
En toch heur ik hem.
En de volgende dag ok. En de hele verdere weke dut hi-j niks anders as bleren.
Zelfs in de karke heur ik hem bleren.
En koom ik dan thuus dan zie ik dat mien man lekker hef liggen pitten op de banke!
Ik doe iets niet goed.
Dus zet ik zien beddegien maar ies andersumme, veur de ofwisseling doe ik zien gedienen lös, ik doe ze weer dichte, speene der in, speene der uut, ik verhoge zien heufdeinde tegen het spi-jen, ik zette een radio bi-j hem op de kamer, ik geef hem meer drinken, doe de radio maar weer uut, ik doe antispi-jzemels in zien pap, ik legge hem bi-j mi-j in bedde, ik loate hem in de box sloapen, maar het helpt allemoale niks.
Ik bin bijna hysterisch.
Hi-j vuult mien gemoedstoestand netuurlijk an, ik weet het wel, maar hoe mut ik now rustig wörn?!
Wat wel fijn is, is al die wieze road die ik ongevroag um de oren e-slingerd kriege.
De dokter zeg: der is niks, gewoon het flessien geven as ie bleert, mien schoonmoe zeg: dit en dat mu’j doen, de buren zeng: nee, dat mu’j juust nìet doen, mien man zeg: holt oe toch kalm, en mien heufd zeg: holt oe allemoale stille mit oen wieze road, ik bin jullie niet neudig!
Maak a’j wegkomen, komt mien pad niet meer op!
Ok die gezellige kraamvisitevrouwgies: wat mu’j hier?!
Goat een ander lastigvallen mit oen priet-proat.
Druk dat kedogien deur de deure en goa weg. Weg!
Maar dan…löt mien eigen moe mi-j het licht zien: ik mut hem anpakken, loatn bleren en hem dudelijk maken dat ìk de baas bin en niet hi-j.
En ik volge heur road op.
Ik beleve 3 vreselijke dagen maar dan gebeurt het wonder: hi-j wördt rustiger.
Hi-j kreg de vaste rituelen deur, ik ligge niet meer mit hem te todden, ik doe elke dag hetzelfde mit hem, op vaste tieden.
En hi-j snapt het, hi-j snapt het!
Ik bluui-je op, ik gooie de pleegzusterbloedwien het geutegat deur, de homeopaat hef gien klante meer an mi-j en mien man kan noa zien wark weer mit een gerust harte binnen komen. En toch is disse begunners-ellende niet in-evreten: wi-j em der nog 3 kienders bi-j maang krieng.
Maar die waren stukken rustiger.
Dus is veur mi-j ien ding zeker: een baby is alleen leuk, as ie leuk is!
