Al van jongs of an em wi’j allemoale te maakn mit rangörde. Of et now terecht is of niet, wi’j em ons leevn in e-deelt in vakkies van ‘belangrijkheid’. De iene meent deur een bepaalde positie hoger op de maatschappelijke ladder te stoan as de ander en verwacht dat die ander automatisch zal gehoorzaamn as ze iets op e-legt wördt. Dat automatisme ken ik niet. Ik bin ok gien grammegien onder de indruk van ladders en posities.
De diernwereld ef ok een rangörde. Die verschilt gelukkig enörm van de meinselijke rangörde. Mits der gien oorlog is eetn wi’j mekare van neture niet op. Umdat onze rangörde zich in ons verstand ofspeuld en in de dierenwereld in de mage.
Ondanks die dierlijke rangörde hol ik van ze. Zelfs een spinnegien trap ik niet dood. Ok dat kleine biessien mag der weezn. (een mugge mu-k nog eem over noadenkn)
Kattn vien ik ok lief en leuk. Zo löp der een zwart kattien gedurig deur onze tune. Et biessien ef ien ogien dat dichte zit. Heel sneu um te zien. Toch redt hi’j zich prima.
Qua rangörde is mien liefde veur de diern echter de leste tied onder spanning koomn te stoan.
Ik holle namelijk ok van elk vogeltien dat in onze tune hupst. Op moederdag eb ik een passnd kedo e-kreeng van de kienders: een mooi vogelhusien op een poot. Die vul ik mit zoltloze pinda’s en broodkrummels. Her en der in de tune hang ik elke dag extra zakkies mit pinda’s. Hoevn ze gien ruzie te maakn. Keuze genog. Echt prachtig um al die eetnde vogelties te zien. Zelfs een spechte hangt geregeld an zo’n zakkien.
Mien man ef doar helaas een kritische neute over loatn valln: ‘Frouk, weet ie wel dat die pinda’s ons elke weke zo’n vier euro kostn?’’
‘Ja. En verder?
‘Now, tel maar ies op wat dat kost op joarbasis.’
‘Oké, stop ie dan mit rookn?’
‘Die twi’j op een dag? Is dat een vergeliek?’
Tot zoverre disse zinloze discussie. Dit klinkt nur een verwaarloosbare rangörde.
Op zekere zundag zittn wi’j mit zien alln an de toafel onze zundagse Chinese tomaatnsoep te eetn. Ondertussn geniet ik van al die vogelties die zich te goed doen an de pinda’s. Zo mooi.
En och, doar kump ok die halfbliende katte an e-sjokt. Zo lief. Et leevn is goed. Tot ik de katte doodstille zie stoan. De bedoeling doarvan kump mien soepeetnde brein niet binn. Verscheidn chineezn blokkeern mien alertheid. De katte springt in een flits op nur et vogelhusien, hapt nur een vogeltien en klettert mit et vogeltien in de bek op de grond. Dan ontwaakt mien brein. Terwijl ik mien lepel loate valln en mit een harde klap op de toafe sloa gil ik: ‘Neeee, hi’j ef een vogeltien te pakkn!!!’
De andere soepeters schrikkn zich lam.
Ik vliege deur de oopn tuundeurn nur buutn, maar de katte rent et weiland in. Mien man vlög achter hum an maar mut mit lede oong anzien dat de katte mit et vogeltien in zien bek verdwient in de verte.
Ik bin pisniedig. Echt, zo niedig bin ik nog niet vake e-west. Ik kan der niet over uut.
Ik beslute um vustig een bak water kloar te zettn mocht ienoog-katte et lef em um weer terugge te koomn.
Ik gooie hum mit water en al de dood in.
Oog om oog, vogel um vogel. Wanneer et eetn op is, verschient ienoog-katte weer en goat in de schaduw van ons tuunhusien ling.
De onschuld zelve. Maar ik bin veurbereid. Ik pakke veurzichtig de bak water en mit mien allervriendelijkste stemme loop ik al paaiend nur hum toe:‘Poesiepoesie, kom maar, kom maar.’
Et dier blef ling, rekt zich nog ies extra uut. Eem meen ik et vogeltien in zien boek te zien beweeng. Dat verstarkt mien woede. As ik een halve meter van hum verwijderd bin, stoa ik stille en gooie mit een machtig mooie boge de bak water over hum hin. Tenminste, dat was mien bedoeling. Et dier sprint zo snel weg dat nog gien fractie van een druppel op zien vacht terechte kump. Eerlijk, ik kan hum wel vermoordn. Ik roepe hum nog noa: ‘Blief van mien vogelties of, bliende ratte!’
Helaas ef disse actie hum niet of e-schrikt, hi’j sjokt nog geregeld stoïcijns deur onze tune.
Maar ik goa et winn, een ni’je bak water stöt veur hum kloar! Zeikenat goat ie wörn!
Zet nooit weer een poot of kek mit ien oge in onze tune! Disse rangörde is veur mi’j!