Vanof augustus bin ik al ongedurig. ‘Frits, wi’j bin in oktober an de beurte! Wi’j ontspringn de dans echt niet, heur! Aa-j et op internet leezn hoeveule meinsn dik in probleemn e-koomn bin, manmanman, ik holle mien arte vaste!’ Ik gille nog net niet.
Vanof augustus landt gien ien van mien zörgn bi’j mien man. Et ienige wat ie steeds zeg is: ‘Och deerne, maak oe toch niet zo drok, valt vaste wel mee.’
Niet zo drok?? Niet zo drok?? Leeft die man nog wel in de realiteit? Kreg hi’j nog wel wat mee van wat er allemoale an de hand is?
Ik probere uut alle macht mien zörgn, die inmiddels uut e-gruuid bin tot een bepaalde angst, weg te drukkn.
Toch kiek ik um de klipklap op onze energieapp van Essent um te zien of der al wat veranderd is in ons moandelijkse energiebedrag.
Ok dat viendt mien man overbodig: ‘Kiend, ie maakn et oezelf alleen maar muuilijker, wat elpt et aa-j elke keer op die app kiekn?’
En toch blief ik kiekn.
Tot de genadeklap mien mobiel binnkump en mien arte en heufd kats van slag raakt. Want wat zie ik? Ons moandbedrag van €261,00 wördt verhoogd nur €964,00!!
Eem zie ik sterregies in plaatse van cieferties.
Doezeligheid kreg mien boovnkamer in zien greep en amechtig zak ik in een stoel.
Mien vingers trilln van ellende en um et leed te deeln zet ik een ofbeelding van et bericht in de gezinsapp.
Ik hope dat iemand vol overtuging zal appn: ‘Och moe, maak oe niet drok, dat is een foutien.’
Maar niemand zeg dat.
De reacties bin zoas mien arte en heufd et ok zeng: ‘Waaat?? Dat kan nooit klöppn, bin ze wel goed wies?!’
Mit trillnde vingers en een ongekende woede zet ik et moandbedrag metiene terugge nur et olde bedrag.
Bin ze now elemoale van de pot e-rukt? Gien cent extra krieng ze!
Dat er wat mut gebeurn is dudelijk: wi’j muttn onze spaarrekening anspreekn en zunnepaneeln anschaffn.
Zo e-zegd, zo e-doan. Onze twi’jde zeune vuult onze ellende an en vervangt ondertussn al onze olde lampn veur ledlampn.
Vanof et moment dat diezelfde zeune en mien man de zunnepaneeln op et dak e-plaatst em en de jonge de boel an e-sleutn ef, waart er een ni’je geest deur mi’j hin.
De gaskachels maang niet meer an, ik ligge onder een extra dikke deekn op de banke, et douchn probeer ik wat körter te holln en um de klipklap loop ik nur de meterkaste.
Bi’j een betien zunne trek ik de meterkastdeure oopn um te zien of die meter ons ok belazerd.
Der is zunne dus de energiemeter mut now in ieder geval een -min angeevn.
Al mit al is dat nog een heel wark. Elke keer nur die meterkaste loopn, sleutel ummdrei’jn, kiekn, en begerig hoopn op teruglevering.
Maar dat valt nog oardig teeng.
Op et moment dat onze paneeln installeerd bin is namelijk de zunne vertrökkn. Essent gef in de app an dat ze now an et bereekn bin hoeveule ons moandbedrag goat wörn sinds de zunnepaneeln.
Dat dat een weke mut duurn kan ik niet snappn. Alles is toch digitaal geautomatiseerd? Dat klappn ze der toch zo in? Ik MUT weetn wat ons ni’j bedrag is!
Al goan wi’j dat netuurlijk niet betaaln. Volnd joar zien wi’j wel weer verder.
Maar tot op heedn geef ik gien strobried toe.
Ok mien man niet. Die is compleet umme.
Misschien is dat bi’j mann ok anders.
Ze bin meer ofwachtend, maakn zich in ’t veurn niet zo drok, zien et wel as et zoverre is.
Maar now is et bi’j hum ok anders.
Gien cent extra kreg Essent. Gien cent. Wi’j zulln ze!
Mien man löp, net as ikke, elke dag mit grote regelmoat nur de meterkaste um te kiekn. De stappnteller kan hoast niet bi’jholln hoe vake wi’j de hal inkleppern. Bi’j teruglevering koomn wi’j lichtelijk hijgend en triomfantelijk terugge: ‘Et goat goed, de meter stond op zo en zo veule kilowatt terugge!’
Der zit echter wel een keerzijde an disse triomf. Noast de vreugde die de zunne energie ons oplevert, levern wi’j zelf in op onze eign energie. Wi’j raakn bek of van et hin en weer geklepper.
Plots krieg ik een brainwave: in onze tune stöt zo’n metaaln twi’jpersoonsbankien mit een toafeltien dertussn. Ideaal um in onze hal te zettn. Pal veur de oopn meterkastdeure.